Τρελός

Έβγαινε κάποτε τισ ώρεσ που βραδιάζει
Ένασ τρελόσ τησ νύχτασ που ήθελε να μοιάζει
Στα σκοτεινά τησ μάτια μέσα την κοιτούσε
Για τα κρυφά τησ μυστικά ξανά ρωτούσε

Μίλα μου κόρη τησ σιωπήσ μη με παιδεύεισ
Πωσ τουσ θεούσ και τουσ ανθρώπουσ τουσ μαγεύεισ
Από τα χίλια μυστικά πεσ μου ένα
Πεσ στον τρελό σου πωσ θα γίνει σαν εσένα

Σαν άκουσε η νύχτα την τρελή ευχή του
Κατέβηκε από τα αστέρια στη μικρή αυλή του
Και τον κοιτά ειρωνικά και τον ρωτάει
Αν έχει μάθει όλουσ τουσ φόβουσ να νικάει

Κοίταξε γύρω σου και πεσ μου τι νομίζεισ
Δεν είναι εύκολο καρδιέσ να αποκοιμίζεισ
Κι ύστερα μόνη να πετάσ στην ερημιά σου
Και να 'χεισ πάντα συντροφιά τη μοναξιά σου

Ένα πρωί θ' ακούσεισ κάποιουσ να ρωτούνε
Για ένα τρελό που έχουνε μέρεσ να τον δούνε
Ήταν θα λένε σκοτεινόσ και μόνοσ ζούσε
Μια νύχτα χάθηκε στη νύχτα που αγαπούσε