Κυριακή

Κυριακή πολύ πρωί μέρα κι αυτή
Κοροϊδεύει προκαλεί

Σκέψεισ έρχονται πολλέσ μέσα απ’ το χθεσ
Δε θυμάμαι πώσ γιατί φεύγεισ εσύ

Δε σε ακούω να γελάσ να τραγουδάσ
Δε σε βλέπω πουθενά

Σαν καθρέφτη σε ζητώ για να με δω
Ευχή μου η τρέλα μου κι εγώ παραμιλώ

Γιατί δεν ήρθεσ χθεσ
Στα όνειρά μου
Μ’ αφήνεισ και ξεχνάω
Χτυπά η καρδιά μου

Μεσ στουσ δρόμουσ σου γυρνώ πού να σε βρω
Η πόλη σκίζεται στα δυο παραπατώ

Κλείνει ο κύκλοσ σιωπηλά ασφυκτικά
Δεν πηγαίνω πουθενά

Κυριακή και η σιωπή μέρα κι αυτή
Με ταράζει σαν γυαλί με εξαντλεί

Τρεμοπαίζω σαν κερί με μια πληγή
Βλέπω αυτό που θα συμβεί δε θα συμβεί εσύ