Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ

Ο χομαγιούν και ο βακάρ γι' αυτούσ θα σου μιλήσω
Σαν άνθρωποι γεννήθηκαν μα δίχωσ να το ξέρουν
Γινήκαν όχθεσ ποταμού πιο κάτω θα εξηγήσω

Τα όνειρα τουσ τα 'τρωγε τησ φτώχιασ το σκουλήκι
Τα βράδια μάτια ορθάνοιχτα η χώρα τησ ανάγκησ
Απλώνει το βρωμόχερο ζητά μπροστά το νοίκι

Θέλει μπροστά το νοίκι

Κι έρχεται η στιγμή που λεσ να φύγουν κι ότι γίνει
Κι αν όπωσ τρέμεισ το χαμό σε λυπηθεί το κύμα
Στη λαμπεντούζα βρίσκεσαι ή και στη μυτιλήνη

Ο χομαγιούν και ο βακάρ το βάσανο του δρόμου
Παντού συρματοπλέγματα μα αλήθεια ποιοσ πιστεύει
Πωσ με τα φράγματα κρατά την ώσμωση του κόσμου

Ελλάδα χώρα τησ ντροπήσ και γι' άλλουσ κρύο σπίτι
Ξέχασεσ που 'ναι ιερό το βλέμμα του ικέτη
Τώρα πια οι μισάνθρωποι σε σέρνουν απ' τη μύτη

Σε σέρνουν απ' τη μύτη

Η ξενιτιά είναι βάσανο κι άμα δε βγάζεισ άκρη
Για ρώτα τα τραγούδια σου εκείνα τησ καρπάθου
Και τα' άλλα τα ηπειρώτικα που φέρνουνε το δάκρυ

Ο χομαγιούν και ο βακάρ έχουν καρδιά μεγάλη
Βλέπουν το τραίνο να 'ρχεται και δίχωσ να το νιώσουν
Γίνονται όχθεσ και κυλά τησ ανθρωπιάσ ποτάμι