İki Çocuk
Fazlı Teoman Yakupoğlu
El sallamıştı annesine
Bayram izni dönüşünde
Hissetmiş miydi oğlunu
Kurşun kalbi deldiğinde
Kan revan içinde
Yan yana aynı köprüde
Annelerinin rüyalarında
Öldükleri yaşlarıyla
Ateşi harlı delikanlılar
Ne şehit, ne kahramanlar
Düşmansız bir savaşta
Düştüler, kalkmayacaklar
Emin değildi kendi bile
Dokunmuş muydu tetiğine
Kesin olan tek şeyse
En yakın mahkumdu ipe
Kalpte kurşun ilmek boyunda
İki çocuk ölüm karşısında
Hep çocuk kalacaklar büyümeden birer tabutta
Ama yaşıyorlar gülüyorlar
Annelerinin rüyalarında