Πλανεύτρα της αγάπης

Παρηγοριά ζητούσα κάθε βράδυ
Γυρίζοντασ μονάχοσ στο σκοτάδι
Που μ' άφησεσ χωρίσ καμιά συμπόνια
Αγάπεσ τόσεσ μου ‘ταζεσ αιώνια

Να μη νομίσεισ όμωσ πωσ με νοιάζει
Κι αν μου βάζεισ μεσ στην καρδιά μαράζι
Εσύ μια μέρα θα το μετανιώσεισ
Γι' αυτό το σφάλμα σου άπιστη θα λιώσεισ

Μα τότε θα ‘ναι αργά κακιά πλανεύτρα
Και τησ καρδιάσ μου άπονη και ψεύτρα
Με μια άλλη εγώ θε να γυρνώ τα βράδια
Και συ θα μένεισ μόνη δίχωσ χάδια