Πώς βαστάς φτωχό κορμί μου

Ποιον καημό ποιον καημό να νταγιαντίσω
Ποιο παρά ποιο παράπονο να πω
Που δεν έμεινε ποτήρι αχ! Πικραμένο να μην πιω
Απ' την ζωή παράπονα να έχω δε θα πάψω
Γιατί αν γελάσω το πρωί το δειλινό θα κλάψω

Με χτυπάει με χτυπάει η μαύρη μοίρα
Από μια από μια σταλιά παιδί
Με χτυπάει κι η κοινωνία αχ! Δίχωσ λόγο κι αφορμή
Απ' την ζωή παράπονα να έχω δε θα πάψω
Γιατί αν γελάσω το πρωί το δειλινό θα κλάψω

Πώσ βαστάσ πώσ βαστάσ φτωχό κορμί μου
Τόσο πια τόσο πια κατατρεγμό
Πώσ βαστάσ και δε λυγίζεισ αχ! Κι είσαι ακόμα ζωντανό