Η γυναίκα που μ’ αρέσει

Η γυναίκα που μ' αρέσει
Και με τυραννά
Έχει δαχτυλίδι μέση
Μάτια καστανά

Και τα κόκκινά τησ χείλη
Όμορφα γλυκά
Σαν γαρούφαλο τ' απρίλη
Μοιάζουνε κι αυτά

Τη γνωρίζω ένα χρόνο
Τησ μιλώ αγνά
Την αγάπησα με πόνο
Μα δε μ' αγαπά

Και πολλέσ φορέσ τησ το ‘πα
Να με παντρευτεί
Μα αυτή μου κάνει κόλπα
Δίχωσ να σκεφτεί

Δεν μπορώ ν' αντέξω άλλο
Τα καπρίτσια τησ
Θα κοιτάξω να ξεμπλέξω
Απ' τα δίχτυα τησ

Προσπαθώ να την ξεχάσω
Για να μην πονώ
Θέλω πια να ησυχάσω
Ξέγνοιαστοσ να ζω