En Opeens Dacht Ik Aan Jou
Een vriend van lang geleden zat naast mij op de bank
Hij vertelde dat hij op een dag alle bruggen had verbrand
Alles in de steek liet in een caravan gestrand
En hij keek naar mij en zei: "Jij hebt geluk gehad"
Ik zag beren op een weg die nergens heen ging
Klom uit een dal terwijl ik aan een zijden draad hing
Lag wakker in de nacht, de angst onder mijn huid
En ik dacht: "Het hoeft niet meer, trek de stekker er maar uit"
En hij vertelde mij dat hij nog vastzat in de pijn
Van een vader die geen vader voor hem kon zijn, en opeens
Opeens dacht ik aan jou, de moeder die je was
En ik besefte dat jij d'r opeens altijd voor mij was
Al schold ik tegen alles wat van jou voor waarde was
Nooit liet jij me los met alle liefde die je had
Zei je altijd: "Niet zeuren maar doorgaan"
Dat was wat jij mij gaf
Dus ik zei: Komaan vriend, pak je spullen bij elkaar
Breek de cirkel van herhaling, het is nog niet te laat
Er is nog zoveel goed te maken al liep ook alles fout
Bel je kinderen en zeg dat je zielsveel van ze houdt
Blijf niet hangen in de schuld van je eigen onvermogen
Het wordt tijd om op te staan en in jezelf te geloven
Je hebt een hart van goud, de wereld wacht op jou
Dat was wat mijn moeder zei vriend, en ik zeg het nu aan jou
Komaan vriend, jaag de beren van de weg
Komaan vriend, jij bent nu aan zet
Komaan vriend, er is nog zoveel te ontdekken
En dat wat ons niet doodmaakt, maakt ons sterker
Komaan vriend, het is nog niet te laat
Komaan vriend, pak je spullen bij elkaar
Het is, het is, het is, het is
Het is nog niet te laat