Η Πέρσα

Φτιασιδωμένη μεθυσμένη δίχωσ τσίπα
Έβηχε κι έβριζε βραχνά
Σ' ένα λιμάνι σ' ένα δρόμο σε μια τρύπα
Απ' όπου μόνο ο διάβολοσ περνά

Μόλισ μ' αντίκρισε με πήρε για πραμάτεια
Κι άρχισε να χαμογελά
Μα σαν τησ μίλησα ορθάνοιξε τα μάτια
Κι είδα το δάκρυ τησ θολό ν' αργοκυλά

Τη μαχαιρώσανε μια νύχτα στην αμβέρσα
Μα εγώ την έκλαψα πολύ
Εγώ την ήξερα σοφία κι όχι πέρσα
Κι ήταν τησ νιότησ μου το πρώτο το φιλί