Χωριάτα

Το χωριό παληά γεννιά μου
Ξύπνησεσ μεσ' την καρδιά μου
Μιά καινούργια ανατριχίλα
Με τα δέντρα με τα φύλλα

Κι όπου κι αν σταθώ και γείρω
Νοιώθω το δικό σου μύρο
Και τα μάτια όπου γυρίσω
Σένανε θε ν' αντικρύζω

Χωριάτα είμαι όλο γειά
Και σαν τη γριούλα τη γιαγιά
Φοράω το μπαρέζι

Γεννιά σε νοιώθω σαν πιοτό
Σαν το κρασί το δυνατό
Και σαν το πετιμέζι

Κι αν είναι δύσκολεσ χρονιέσ
Τα παλληκάρια με τισ νιέσ
Θα ζευγαρώσουν πάλι

Άλλα θε να 'ρθουνε παιδιά
Καινούργιουσ κλώνουσ και κλαριά
Το δέντρο μασ θα βγάλη