W dziką jabłoń cię zaklęłam

Przyjechałam taka smutna,
Sam rozumiesz, co i jak,
Lecz z pamięci mojej płótna
Lato zmyło smutku znak.

Zatrzasnęły się w żołędziach
Na dwa spusty stare łzy.
Odfrunęły z motylami
Słowo "kocham", słowo "ty".

Już do ciebie serca nie mam.
W dziką jabłoń cię zaklęłam.
A wspomnienia, czy pan słyszy,
Zamieniłam w polne myszy.

W cierpkim smaku wczesnych jagód
Już nie szukam twoich ust.
Już nie słucham cię w szelestach,
Gdy zaskrzypi leśny chrust.

Lato zbiera się do drogi,
Już w dziewannach zima śpi.
Ja tej zimy się nie boję,
Niech zapuka do mych drzwi.

Już do ciebie serca nie mam.
W dziką jabłoń cię zaklęłam.
A wspomnienia, czy pan słyszy,
Zamieniłam w polne myszy.

Już do ciebie serca nie mam.