Kolęda rozsianych po świecie

Dla tych w śniegach po wiek
Dla tych na brzegach dwóch rzek
Dla tych za morzem spokojnym jak ptak
Gada nasz stół kutia I karp
Dla nich opłatek bielutki jak mróz
Dla nich nasz dom kolęda I noc

Dla tych w grzechu po śmierć
Dla tych w powrozach na dnie
Dla tych co garb swój dźwigają jak schron
Prostych I złych zdartych przez los
Dla nich żytniówki kubeczek I chleb
Ciepły nasz dom kolęda I sen

Dla tych w drodze po krew
Dla tych niczyich jak pies
Dla tych rozsianych po świecie jak śnieg
Braci zza gór zza mórz I zza rzek
Dla nich nasz smutek nadzieja I moc
Ciepły nasz dom kolęda I noc