Dikenli Gül

Yürüdüğüm sokaklar yürütür işleri sıktım hep dişleri kan akar
İz bırakır yazdığım her satır nefretim kendime sanma ki sana
Basit olanı seçmedim zor olan doğru bu yolumu çizerim en sona git
Kaderim bataklık olsa da tek kozum elimde her daim rapim asil.

Psikoz krizi elimde kelepçe sedyeye bağlıyken Hislerimi dindiremedi ne morfin ne ilaç ne doktor bu öfkemi
Sikeyim tüm her şeyi
Bağırır dururum bağımlı durumum maddeye kitlenip de yazardım önceden şimdiyse terapim sadece çalan ritim.

Kaybettim onlarca dostumu gerçek mi kurgu mu gördüğüm bok?
Ailemi ağlatıp korkutur çıkmaza bağlı bak girdiğim yol.
Yayından çıkalı çok oldu geçmişim sapanım bugünüm ok
Anneme sözüm bu, ""temiz kal oğlum kabus değil bir rüya ol""

Bu dünya korkulu
Hayaller korkuluk
Sanrı mı doğru mu?
Tüm her şey savrulur
Bir ateş kavrulur içine düşen bütün her şey olurken kül.
Geçmişte dün diyolar hapsolmuş her anım sanki bak içine
Gül diyolar her şeyi unutup o kadar kolay mı?

Elimde dikenli gül
Elimde dikenli gül
Önümde dikeldi yokuş bu yollar
Belimde bağlıyken yük

Belimde bağlıyken yük
Cebimde olsaydı on değil yüz
Bi taksi durdurup giderdim sonuma şimdiyse yürümek zorunda üzgünüm.
Başını kaldırıp dik yürü
Savaşarak geçir tüm günü
Tüfeğe takılı süngüm
Ürperiyor içim her an sürgünüm yaşadığım hayattan.
Sıra dışı hayatlar
Sınav ağır ayaz var
Dışarda sınar her an olanlar bizleri
Yaralı dizlerim
Çıktım hiç düşmedim
Görenler ürperir
Sıkıntı günlerim
Bunlar sıkıntı günlerim