I Orea Kimomeni (Paramithi)

Βυθισμένη στη λήθη
Σε έναν ύπνο βαθύ
Σε κοιτούσα
Το όνειρο είχε χαθεί
Ήταν δική σου η επιλογή

Φεύγαν οι μέρεσ
Τα μάτια σου έμεναν κλειστά
Τα δάκρυά μου ήταν καυτά

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
Θα με πάρουν για τρελό
Που τα νιάτα μου ξοδεύω
Όλο να ονειροπολώ
Με θέλουν μαζί τουσ να γυρνώ
Γιατί την ψυχή τουσ έχω

Μοναχόσ μου γυρίζω
Τα αστέρια ρωτώ
Κι απ' τον ήλιο
Θαρραλέα ζητώ
Στη λησμονιά σου το αντίδοτο

Τ' άστρα γελούσαν
Τα μάτια σου έμεναν κλειστά
Στου ήλιου τα δάκρυα τα καυτά

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
Θα με πάρουν για τρελό
Θα με πνίξουν θα με κάψουν
Θα μου δώσουν το σταυρό
Θα μείνω μαζί τουσ να γυρνώ
Γιατί την ψυχή τουσ έχω

Η κόρη του αυγερινού
Μασ πήγε σ' άλλα μέρη
Κι άφησε χάδια τ' ουρανού
Στο παιδικό μασ χέρι

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
Θα με πάνε στην πηγή
Που το όνειρο ξυπνάει
Και τη μνήμη διατηρεί
Να φέρω την κόρη να λουστεί
Το φωσ στη ματιά τησ νά 'ρθει

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
Θα με πάνε στην πηγή
Που το όνειρο ξυπνάει
Και τη μνήμη διατηρεί
Τησ νύχτασ η κόρη να λουστεί
Το φωσ στη ματιά τησ νά' ρθει
Και πάλι μαζί τουσ να γυρνώ
Γιατί την ψυχή τουσ έχω