Ik ken de foto's

Toen werd ie van ons weggenomen
Weet je nog wel oudje
Er is nog 1 kiek bijgekomen
Weet je nog wel oudje
Die kiek van het grafje die jij van me kreeg
De rest van het album bleef hopeloos leeg

Hoe zou het zijn geweest als
Louis Davids nog zou leven
Gewoon nog op tournee was
Van Maastricht tot Doetinchem
Dan zou ik me al dikwijls naar Carre hebben begeven
Tenslotte was dat podium toch ook een deel van hem
En zeker twee, drie scheurtjes in 't plafond
Zijn van 't geschater
Dat hij destijds teweeg bracht voor
Zo'n vijftig, zestig jaar
Hoe speelde hij dat elke avond klaar
Ik weet, het zijn cliches, en toch is 't waar
De grote kleine man van het theater

Ik ken de foto's met z'n handen in z'n zakken
Z'n rechte scheiding en die glimlach om z'n mond
Hij is gestorven toen ik zelf nog niet bestond
Maar zijn liedjes zijn me aan het hart gebakken
Alles wat ie voor ons achter heeft gelaten
Zijn wat foto's en affiches en wat platen

Dat is die kleine man, die kleine burgerman
Zo'n doodgewone man met een confectiepakkie an

Hij werkte met z'n zusters, eerst met Rika
Toen met Heintje
En later ook alleen als grote ster in de revue
Ik voel me als ik Davids hoor onmiddellijk zo'n kleintje
Wie weet wat hij gemaakt had met de middelen van nu
Wat had ik hem graag live z'n eigen liedjes horen zingen
De Sweepsteak, Naar de bollen of zijn hit In de Jordaan
Hoe zou ie dat in 't echt hebben gedaan
Ik wou dat ik nog even terug kon gaan
Naar 't Kurhaus van destijds in Scheveningen

Ik ken de foto's met z'n handen in z'n zakken
Z'n rechte scheiding en die glimlach om z'n mond
Hij is gestorven toen ik zelf nog niet bestond
Maar zijn liedjes zijn me aan het hart gebakken
Ik heb hem nooit in 't echt gezien of horen praten
Maar gelukkig ken ik heel wat van z'n platen

Ik breng m'n weekend door met jou in Scheveningen
De zee is lauw, de lucht is blauw in Scheveningen

Misschien is het maar goed dat ie zo kort heeft mogen leven
De astma heeft hem voor de oorlog uitbrak kaltgestellt
Er is hem, achteraf gezien, een hoop bespaard gebleven
Ofschoon ie grappen maakte op die Neue Deutsche Welt

Elke mogge als ik opsta kijk ik uit het raam
Om te zien of we al in het buitenland wonen

Hij heeft in elk geval die gele ster niet hoeven dragen
Hoewel ie misschien spottend zou geroepen hebben:
Mens
De Davids-ster die dragen al m'n fans
Ze kennen me tot ver over de grens
Maar spotten was gevaarlijk in die dagen

Ik ken de foto's met z'n handen in z'n zakken
Z'n rechte scheiding en die glimlach om z'n mond
Hij is gestorven toen ik zelf nog niet bestond
Maar zijn liedjes zijn me aan het hart gebakken
En hoewel het allemaal verleden tijd is
Bestaan er fans die hij voorlopig nog niet kwijt is

Nou, tabee dan, ik groet je...