Жаралы жүрек
ҚАЛАМБЕКОВ РАУАН ТЛЕУҒАЗЫҰЛЫ
Sen menıñ ömırıme kırgende
Tynyştyq ornap edı keudemde
Joq bolyp kettıñ endı habarsyz
Süimeu-şem būnyñ bärın bılgende
Jaraly, jaraly jürek, jaraly
Tyrnama olai jarany
Jüregım ezılıp barady
Jaraly, jaraly jürek, jaraly
Özıñ ğoi qūrtqan arany
Sezımım joğalyp barady
Barynşa ünsız şydap jüremın.
Ötedı qazır solai künderım
Köşeden ğaşyqtardy körgende
Qaitadan auyrady jüregım.
Süiem dep söz berdıñ.
Jalğandyq sezbedım.
Özıñmen baqytty,
Boludy közdedım.
Esımde älıde,
Sol ğajap kezderım.
Bılmeimın soñynda,
Sen nege özgerdıñ.
Almaty qalasy.
Ğaşyqtar köşesı.
Qosyldy osynda,
Jūptardyñ neşesı.
Al,menıñ hikaiam,
Bolğany tek osy.
Däl būlai bolsa eger,
Sezımnıñ şeşesı.