หวิว...(เวลาที่เรานึกถึง)

เจ็บอีกแล้ว
กับบาดแผลที่ฉันเคยคิดว่าไม่เป็นไร
กับร่องรอยความหลังที่ฉันหลบเอาไว้ข้างในใจ
ไม่รู้นานเท่าไร

จนวันนี้
หลีกตัวเองยอมเดินออกมาจากโลกใบเก่า
ซ่อนหัวใจที่มันเคยเต็มไปด้วยเรื่องที่เศร้าเศร้า
หลงคิดว่าแผลเก่า
สักวันคงหายดี

แต่กาลเวลาก็ทำให้ฉันได้รู้
รู้ตัวสักที
ต้องยอมรับบาดแผลที่เกิดกับใจนี้

ยังเจ็บเบาเบา
เวลาที่เรานึกถึงความรัก
เจ็บเป็นพักพัก
ไม่ถึงกับมีน้ำตา
เจ็บเพียงหวิวหวิว
ให้หัวใจดวงเดิมได้รู้ว่า
มันยังคงรู้สึกอยู่แต่มันก็เต้นได้อยู่
ไม่ว่านานเท่าไหร่
เจ็บจนเป็นเรื่องธรรมดา

เจ็บอีกแล้ว
เจ็บที่ใจมันยังคงจำเรื่องของเรา
ยิ่งจะลืมทำไมยิ่งจำ
มันเลยทำให้ยิ่งเหงา
เจ็บแผลตรงที่เก่า
ทุกทีที่เห็นเธอ

แต่กาลเวลาก็ทำให้ฉันได้รู้
รู้ตัวสักที
ต้องยอมรับบาดแผลที่เกิดกับใจนี้ (โฮโฮ้)

ยังเจ็บเบาเบา
เวลาที่เรานึกถึงความรัก
เจ็บเป็นพักพัก
ไม่ถึงกับมีน้ำตา
เจ็บเพียงหวิวหวิว
ให้หัวใจดวงเดิมได้รู้ว่า
มันยังคงรู้สึกอยู่แต่มันก็เต้นได้อยู่
ไม่ว่านานเท่าไร

ก็ยังเจ็บเบาเบา
เวลาที่เรานึกถึงความรัก
เจ็บเป็นพักพัก
บางครั้งก็มีน้ำตา
เจ็บเพียงหวิวหวิว
ให้หัวใจดวงเดิมได้รู้ว่า
มันยังคงรู้สึกอยู่แต่มันก็เต้นได้อยู่
ไม่ว่านานเท่าไหร่
เจ็บจนแผลนี้
มันด้านชา โฮ้

มันยังคงรู้สึกอยู่แต่มันก็เต้นได้อยู่
ไม่ว่านานเท่าไหร่
เจ็บจนเป็นเรื่องธรรมดา