Παλιό εικόνισμα

Χρόνια φοράσ στο δάχτυλο τησ μάνασ σου τη βέρα
Και στο λαιμό σου κρέμασεσ δυο ξωτικά πουλιά
Στη τσέπη πάντα φύλαγεσ την τελευταία σφαίρα
Όπωσ φυλάνε οι έρωτεσ τα πρώτα τουσ φιλιά

Νύχτα κρυφά δοκίμαζεσ τα κόκκινα τακούνια
Κι έψαχνεσ στο στήθοσ σου να βρεισ μικρά νησιά
Και το φεγγάρι έκρυβεσ σαν θάλασσα στην κούνια
Κι απ' τουσ αγγέλουσ έμαθεσ τη πρώτη σου βρισιά

Και πριν γυναίκα να γενείσ έγινεσ πρώτα μάνα
Κι έχεισ για άντρα πλάι σου χριστό μοναχογιό
Κι όλοι κρυφά ξοπίσω σου σε λέγανε πουτάνα
Μα εσύ είχεσ στο σπίτι σου αφέντη κι αρχηγό

Κι απ' των αγίων τισ ζυγιέσ και μεσ στα πανηγύρια
Το όνομα σου τ' άλλαξεσ και το κάνεσ σεράχ
Εσύ χαρέσ τραγούδαγεσ κι ασ πέρναγεσ μαρτύρια
Κι όλο τον κόσμο έκλεινεσ στων τραγουδιών το αχ