Απόσταση Aσφαλείας

Πάντα ελεύθερος γυρίζω το σκ μου σε σπίτια καβάτζες μαζί με το crew μου βουντού μες το νου μου
Κόβω χαμόγελα γυρίζοντας τα ανάποδα σε όσους ξέχασαν πως είναι άνθρωποι και λειτουργούν σαν τετράποδα
Πάνω στα πεντάγραμμα αφήνομαι στο λευκό του χαρτού άφοβα ανοίγομαι γιατί με έκανε τόσο να το εμπιστεύομαι
Σε όσους χαμόγελο δείχνουν απλά απομακρύνομαι
Έχω γνωρίσει μάγκα διάφορα είδη στα 23 μου είδη ξεχωρίζω αλήθεια πολύ
Και είναι λίγοι όσους κράτησα στο πλάι μου γιατί πάνω στην πλάτη μου είχαν αφήσει ψαλίδι
Έχω νιώσει την απόρριψη έχω κάνει στον εαυτό μου υπόδειξη να ζητήσει συγχώρεση
Όλοι στον κύκλο με τα λάθη εγκλωβισμένοι βυθισμένοι σε ένα απύθμενο και άνω ξεχασμένοι
Και μην μου πεις πως δεν έχεις κάνεις το λάθος ποτέ γιατί κουτέ ουδείς αλάνθαστος ναι
Έχω το χάρισμα του καπνού στα πνευμόνια μου παρά μπροστά απ' τα μάτια μου να χάνω την εικόνα μου
Και άμα γεράσω θύμισε το μου κράτα με απ' το χέρι μου και πες το μου αλλιώς άφησε το μου
Ξέρω από όπλα όπως την τέχνη του δρόμου που έχω επώ μου φυλάξου να τα πούμε θέμα χρόνου είναι

Απ'όταν έκανα την μοναξιά μου θέρετρο
Τους στίχους μου είδα σαν ορίζοντες κι όχι σαν φέρετρο
Ελεύθερος σ'έβαλα σε δεύτερη μοίρα κι ας ήρθα δεύτερος
Λάθη να λουπάρω δεν είμαι εύκαιρος
Σ'ένα συμπέρασμα έχω φτάσει
Την επιλογή κι αν είχα το μυαλό μου δεν θα ήθελα να ξεχάσει
Κάθε πράξη κάθε φράση κάθε στάση κάθε αντίδραση και δράση
Βασικά χαρακτήρα μου χουν διαπλάσει
Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου
Η ευάλωτη πλευρά του εαυτού μου φυλακίζεται στις μνήμες μου
Λουκέτο βάζω εγώ τα κάγκελα κι οι λίμες μου
Και όταν υποτροπιάζω διαβάζω τις παλιές ρίμες μου
Στήνω στα πάθη καραούλι
Γιατί ξέρω πως αν φτάσουν στο μεδούλι θα πεθάνουμε δικοί τους δούλοι
Πατάω γερά προετοιμάζω το σώμα για τα φτερά
Υπομονετικά κλεισμένος στο κουκούλι