Θάνατος

Χαφιέσ στο σπίτι η θεία σου
Κι αστυνόμοσ η μαμά
Του τρόμου αθώα πρόσωπα
Που αργοπεθαίνουν στη δική σου
Αγκαλιά

Παυλάκη γύρω σου σωπαίνουν
Τουσ φτάνει που ανασαίνουν
Τι ζητάσ

Ετοιμοθάνατου είσαι γέννα
Κουλόσ με χρυσαφένια πένα
Που το πασ
Με το χαβά του θυμικού σου
Ματζούνι του μυαλού σου
Πιπιλάσ

Ξέρουνε τι τουσ περιμένει
Στην πολυθρόνα βολεμένοι
Τι ρωτάσ

Θάνατοσ

Κάπου τριγυρίζει μια παράξενη ματιά
Κάτι σε γεμίζει με θανάτου σιγουριά

Κανείσ δε θεσ να σε δαμάσει
Κι όμωσ πονάσ για ότι έχεισ χάσει
Και ρωτάσ
Βυζαίνει ακόμα τ' όνειρό σου
Κι ο πόνοσ μοιάζει να 'ναι γιατρικό σου
Που ζητάσ

Στο άμστερνταμ ο φαληριώτησ
Και στο παρίσι ο βελεσιώτησ
Σου γελάν
Θανάτου χρέοσ σου μετράνε
Σε καταφύγια σε τραβάνε
Και ξεχνάσ

Θάνατοσ