หมา
ยังมีตำนานเป็นนิทานกาลก่อน
เพื่อนฉันเห่าหอนเป็นสุนัขหมาที่ดี
มีมันยังมีเจ้าดำซ้ำยังน่ากลัว
ตัวมันมากมีทั้งเล่ห์กลปนลวง เย้เย้ชิดชิด
ก็แล้วอยู่มาในวันคืนพระจันทร์ลางเลือน
นายคอยย้ำเตือนให้ดูแลที่เล้าไก่
แต่ใครจะล่วงรู้ความคิดที่ชั่วเลว
เมื่อความดีแหลกเหลวแปรตามในดวงตา
เจ้าตัวแสบหวังกินไก่เผลอพลาดไป
ติดกับดักนายพรานโดนเข้าที่หาง
เจ้าตัวแสบร้องครวญคราง (โอ้ย)
ก็แล้วจะทำยังไงกลายเป็นหมาหางกุด
อะพวกพวกมนุษย์ก็เลิกเลี้ยงดูแล
ความจริงไม่แคร์แต่หมู่หมาก็งงงวย
ซวยจนเราซวยแปลกประหลาดที่ขาดหาง เย้
กลางความสับสนเล่ห์กลพลันบังเกิด
โอ้มาเถิดเพื่อนมาจงฟังฉันก่อน
หางนี้บั่นทอนความองอาจของเรา
อย่ามัวโง่เขลามัวเป็นเต่าล้านปี
หอนประกาศหมาได้ฟังเชื่อตามมัน
พากันไปตัดหางที่เคยดีงามทิ้งไปไม่ต้องการ
ทำตัวเลวทรามตามอย่างเจ้าดำ
หอนประกาศหมาได้ฟังเชื่อตามมัน
พากันไปตัดหางที่เคยดีงามทิ้งไปไม่ต้องการ
ทำตัวเลวทรามตามอย่างเจ้าดำ
เรื่องเลวร้ายก็กลายเป็นเรื่องดี
สิ่งดีดีทิ้งไปไม่เข้าใจบาปที่ใครก็คงดูกันได้
อยู่ใต้เงาจิตใจของเธอเอง
เรื่องเลวร้ายก็กลายเป็นเรื่องดี
คนดีดีถูกฝังให้จมดิน
แม้ไม่มีใครยอมก็ทำตามกันไป
ดูเป็นอะไรที่คืบคลานบนแผ่นดิน
จัดจัดจาจาดาดัดจัดโจ้