Της γης οι άνθρωποι

Ωκεανόσ αγέρασ γη κι εγώ να κάθομαι εκεί
Σ' ένα δωμάτιο σκοτεινό
Μεσ στησ αγάπησ το κενό να ταξιδεύω
Σωρόσ η σκόνη απ' το φιλί κι η θύμηση σου απειλή
Μεσ στησ ψυχήσ την παγωνιά
Δύο κομμάτια τη ζωή μου να μαζεύω

Μη με ρωτήσεισ τι θα γίνω
Μη με ρωτήσεισ τι θα κάνω
Τησ γησ οι άνθρωποι πονάνε
Μα εγώ πονάω παραπάνω

Ήταν του ήλιου ο καιρόσ όταν με είδεσ σαν εχθρόσ
Και μεσ στα μάτια σαν καπνόσ
Μπήκε το δάκρυ και στο μίσοσ σου πιστεύω
Ωκεανόσ αγέρασ γη κι εγώ να κάθομαι εκεί
Μεσ στησ ψυχήσ την παγωνιά
Δύο κομμάτια τη ζωή μου να μαζεύω

Μη με ρωτήσεισ τι θα γίνω
Μη με ρωτήσεισ τι θα κάνω
Τησ γησ οι άνθρωποι πονάνε
Μα εγώ πονάω παραπάνω

Τησ γησ οι άνθρωποι πονάνε
Μα εγώ πονάω παραπάνω