Ένας ευαίσθητος ληστής

Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
Μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
Ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
Θ'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
Μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

Μια και με γράψανε φονιά
Πήρα τον κόσμο παγανιά
Και την ζωή σεργιάνι
Κακό να κάνω στουσ κακούσ
Που εσύ μονάχα τουσ ακούσ
Μα ο νουσ σου δεν τουσ πιάνει

Στην ερημιά που 'χα βρεθεί
Με το 'να χέρι στο σπαθί
Και τ' άλλο στο βαγγέλιο
Ήρθαν μανάδεσ κι ορφανά
Κι είπα το δάκρυ που πονά
Να τουσ το κάνω γέλιο

Μα τώρα που 'φτασε η στιγμή
Να κλείσουν οι λογαριασμοί
Ποιοσ τάχα θα μπορέσει
Να δει πωσ είχα μια καρδιά
Σαν τησ αγάπησ τα παιδιά
Και να με συγχωρέσει;