Κόρη [Kori]

Κόρη που φαίνεις καθιστή
Φαίνε με μέσα στη κλωστή
Φαίνε με πάνω στο χράμι
Κι οποίος θέλει ας με παρει

Φαίνε και μη σταματάς
Κάμε τη τέχνη που κρατάς
Χρώμα βάλε και μη κλαις
Χρώμα βάλε όσο θες

Έτσι όπως είσαι στον αργαλειό και η κοτσίδα πέφτει στον ώμο
Τα χέρια ξέρουν ντελάρο να δουλεύουν
Και σαν δουλεύεις, αγναντεύεις και φεύγεις μακριά
Φεύγεις μακριά
Περνάς την κλωστή στο χτένι κι επιμένεις

Στα κρόσια δέσε την ψυχή
κάμε να μείνει πάντα εκεί
Φαίνε κόρη, φαίνε τώρα γιατί χάνεται η ώρα

Φαίνε κόρη, βιάσου
Φαίνε με την ψυχή σου και τη καρδιά σου
Μίλιε, κόρη, και κάμε
βάλε χρώματα που σου τραγουδάνε
Πρίν να ξημερώσει να έχεις τελειώσει το έργο σου
κέντα με μεσ ́το κέντρο του, κράτησε το για πάντα κρυφό

Κόρη που φαίνεις καθιστή
Φαίνε με μέσα στη κλωστή
Φαίνε με πάνω στο χράμι
Κι οποίος θέλει ας με παρει