Το τέλος του παραμυθιού

Εσύ κερά μου εσύ
Εσύ τη λέξη σ' αγαπώ μην ξαναπείσ ποτέ σου
Μην ξαναπείσ ποτέ σου
Η αγάπη δεν εταίριαξε με τισ επιλογέσ σου

Εσύ που σβήνεισ
Εσύ απού σβήνεισ όνειρα κι απ' τη ζωή σου ανθρώπουσ
Να ‘ναι καλά κερά μου
Να ‘ναι καλά απού σου ‘μαθε τέτοιουσ ωραίουσ τρόπουσ

Αν κάτι κοπελιά μου
Αν κάτι δε συγχώρεσα ποτέ στον εαυτό μου
Ποτέ στον εαυτό μου είναι
Είναι ότι δεν άξιζεσ και σ' είχα σαν θεό μου

Όντε μιλούν κερά μου
Όντε μιλούν για έρωτα για αγάπη και για πάθοσ
Να φεύγεισ κερά μου
Να φεύγεισ μα ότι έκανεσ ωσ τώρα ήτανε λάθοσ

Μπορεί να κλαίω να κλαίω μέσα μου
Μπορεί να κλαίω μέσα μου να φταισ και να ‘χω σπάσει
Να φταισ και να ‘χω σπάσει όμωσ
Όμωσ πωσ δεν περνώ καλά στ' αυτιά σου δεν θα φτάσει

Σου ‘δωκα μα δεν κράτησεσ
Σου ‘δωκα μα δεν κράτησεσ δεν άκουσεσ τσι λέξεισ
Δεν άκουσεσ τσι λέξεισ
Μ' έκαμεσ και σε πίστεψα μα εσύ ήρθεσ για να παίξεισ

Μου λείπεισ δε λέω μου λείπεισ
Μου λείπεισ όμωσ δεν πονώ σαν πρώτα που πονούσα
Σαν πρώτα που πονούσα
Ίσωσ γιατί δεν σ' αγαπώ όπωσ σε αγαπούσα

Το τέλοσ κερά μου το τέλοσ
Το τέλοσ του παραμυθιού δεν το ‘γραψα ακόμα
Είναι νωρίσ κερά μου
Είναι νωρίσ αν θαρρείσ πωσ έκλεισα το στόμα

Το τέλοσ του παραμυθιού δεν το ‘γραψα ακόμα