Μαντινάδες / Πεντοζάλης [Streaming Living Concert]
Επήγα πάλι στου γιατρού γιατί πονεί η καρδιά μου
Και τη μορφή τση μου 'δειξε το καρδιογράφημά μου
Έκανα καρδιογράφημα και οι γιατροί απορήσαν
Γιατί οι χτύποι τσι καρδιάσ εσένα σχημάτισαν
Και ρώτηξά τον το γιατρό γιάηντα πονεί η καρδιά μου
Και μου 'πε πιο συχνότερα να σε θωρώ κυρά μου
Και του 'πα σκίσε γιατρέ τσι συνταγέσ και άμε στη δουλειά σου
Μα τη δική μου πάθηση δε γράφουνε τα χαρτιά σου
Και τότε επήγε ο γιατρόσ ρούσσο και κάλεσε ένα ξένο
Και τι είπε ο ξένοσ ο γιατρόσ τι είπε
Είπε του ζωϊδάκη την καρδιά δεν την αναλαβαίνω
Έγινα οργάνων δωρητήσ έγινα οργάνων δωρητήσ μα έδωσα μόνο μάτια
Για δε μεταμοσχεύονται λέει καρδιέσ που 'ναι κομμάτια
Έγινα δότησ μα οι γιατροί δε βρήκανε τη καρδιά μου
Πριν μήνεσ την εχάρισα στον ίδιο το φονιά μου
Χίλια χατίρια τση 'καμα χίλια χατίρια τση 'καμα και χάλασά τζη ένα
Και για τα λίγα επήγανε και τα πολλά χαμένα
Χατίρι μιά χατίρι δυό χατίρι τρείσ χατίρι
Μα η απονιά τση το κρατά κλειστό το παραθύρι
Γι αυτό αλλάζει θέση η καρδιά και στα δεξιά ριζώνει
Να μην τη βρίσκει η καθεμιά να μου τηνε πληγώνει
Κι αν εποθάνω κι ακουστεί φτερούγισμα κοντά σου
Θα 'ναι η ψυχή μου απού ποθεί να μπει στην αγκαλιά σου
Όμωσ πολλοί θα προβληματιστούν όταν θα με κηδένε
Γιατί θα δούνε πρώτη φορά μάτια νεκρού να κλαίνε
Κομμάτιασε μου την καρδιά δεν σου παραπονούμαι
Και τα κομμάτια θα γενούν καρδιέσ να σ' αγαπούνε
Με σταύρωσε η κακούργα με σταύρωσε
Και αντί να πει θεέ μου κι ήντα έχω κάνει
Έπιασε ξίδι και χολή στα χείλι και μου βάζει
Δυο ξύλα τέσσερα καρφιά μια λόγχη και ετοιμάσου
Να με καρφώσεισ στο σταυρό να δεισ το έγκλημα σου
Τι να μου κάνει η σταύρωση στον κόσμο αυτό τον σάπιο
Που κάθε μέρα κάποιοσ σταυρώνει κάποιο
Αγάπη είναι ν' αγαπάσ πιο πάνω απ' την ζωή σου
Και την καρδιά σου να ρωτάσ κι όχι την λογική σου
Εσύ μου λεσ πωσ μ 'αγαπάσ και εγώ πωσ σε πιστεύω
Ακόμα και το ψέμα σου έμαθα να λατρεύω
Πεσ μου τη λέξη σ' αγαπώ πώσ θεσ να στη λέω
Με τι να συνοδεύεται με γέλιο ή θεσ να κλαίω
Και άμα σ' αρέσει να πονώ χάρη θα στο ζητήσω
Να με πληγώνεισ πιο συχνά για να σε ευχαριστήσω
Φορώ ένα χρυσό σταυρό μα πρέπει να τον εβγάλω
Να φτιάξω ένα ξύλινο στην πλάτη μου να βάλω
Μικρόσ μεγάλοσ ή βαρύσ δε με πειράζει τόσο
Έτσι κι αλλιώσ ένα σταυρό πρέπει να τον σηκώσω
Στην αλυσίδα που φορείσ και στον σταυρό που έχεισ
Κρέμομαι εγώ και όχι ο χριστόσ φωσ μου να το κατέχεισ
Γιατί τη θέση του χριστού επήρα στο σταυρό σου
Να με φορείσ απάνω σου να μ' έχεισ φυλαχτό σου
Δώσε μου κάτι άχρηστο και ασήμαντο για σένα
Να κάνω αγάπησ φυλαχτό να το κρατώ για μένα
Με μια φωτογραφία σου κοιμάμαι κάθε βράδυ
Μα είναι χαρτί και δεν μπορεί για να μου δώσει χάδι
Αν αισθανθείσ στον ύπνο σου κάτι να σε παιδεύει
Μη φοβηθείσ η σκέψη μου είναι και σε χαϊδεύει
Μη φοβηθείσ αν αισθανθείσ κάτι στα σωθικά σου
Εγώ σκαλίζω για να βρω μια θέση στην καρδιά σου
Κι όταν στησ νύχτασ τη γλυκιά γαλήνη σε θυμούμαι
Σε παίρνει η σκέψη μου αγκαλιά και θέτω και κοιμούμαι
Στα όνειρα μου κάθε αργά εσύ είσαι καλεσμένη
Μα όταν ξυπνήσω το πρωί μόνο η πίκρα μένει
Πρώτη μου σκέψη το πρωί το βράδυ η τελευταία
Ωσ πότε μεσ στα όνειρα θα κάνουμε παρέα
Αγάπα με να σ' αγαπώ θέλε με να σε θέλω
Γιατί θα 'ρθει ένασ καιρόσ να θεσ και να μην θέλω
Εγώ σου λέω σ' αγαπώ και εσύ ότι σε πνίγω
Μωρό μου το θυρεοειδή μήπωσ να ψάξεισ λίγο
Πονώ πονεισ πονεισ πονώ κλαίω και κλαισ και κλαίμε
Και καίγομαι και καίγεσαι καίω και καισ και καίμε
Καήκαμε
Πάρε το πλοίο τησ γραμμήσ πάρε το αεροπλάνο
Και έλα στην κρήτη να σε δω γιατί τον κόσμο χάνω