O Digenis

Ο διγενήσ ψυχομαχεί
Κι η γησ τόνε τρομάσει
Κι η πλάκα τον ανατριχιά
Πώσ θα τόνε σκεπάσει
Γιατί από 'κειά που κοίτεται
Λόγια 'ντρειωμένου λέει

Να 'χεν η γησ πατήματα
Κι ο ουρανόσ κερκέλια
Να πάτουν τα πατήματα
Να 'πιανα τα κερκέλια
Ν' ανέβαινα στον ουρανό
Να διπλωθώ να κάτσω
Να δώσω σείσμα τ' ουρανού