Stigmes

Είναι κάτι στιγμέσ
Τρυφερέσ και λεπτέσ
Σαν κλωστέσ τυλιγμένεσ σ' αδράχτι
Σε γυρνούν απαλά
Σε μεθούν σιωπηρά
Σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι

Για όλα αυτά που ζητάσ
Για πολλά που πονάσ
Για το τίποτε μιασ ευτυχίασ
Και γυρνάσ σαν τρελόσ
Του καθρέφτη εαυτόσ
Θύμα θύτησ κακήσ συγκυρίασ

Πλημμυρίζουν το χθεσ
Μαγεμένεσ σκιέσ
Που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά
Με κρατούνε θαρρώ
Σαν αλήθειεσ παλιέσ
Σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά

Είναι κάτι στιγμέσ
Σα μικρέσ πινελιέσ
Ζωγραφιάσ που δεν έχει τελειώσει
Λείπουν λίγα ακριβά
Των χρωμάτων νερά
Για να δώσουν του τόπου τη γνώση

Για τουσ κήπουσ τησ γησ
Για το ροζ τησ αυγήσ
Για το κύμα που απόμεινε μόνο
Να χαϊδεύει με αφρούσ
Τουσ πικρούσ μασ καημούσ
Και να διώχνει τησ πίκρασ τον πόνο