Φανοί

Βράδυ και φουρτούνα στο θερμαϊκό
Ο φάροσ στο ποσείδι αχνοφαίνεται
Το κύμα αφρισμένο πρωτοδεύτερο
Και το μπουρίνι απάνω του να κρέμεται

Άραγε οι δικοί μου όταν πρωτό ‘ρθανε
Βλέπανε για ν' αρμενίζουνε τουσ ίδιουσ φανούσ;
Χιλιοβασανισμένοι ναυαγοί τησ ιστορίασ
Ένα καϊκι πρόσφυγεσ σε νέουσ ουρανούσ

Ο κάβοσ τησ επανωμήσ θέλει προσοχή
Η άμμοσ του σε περιμένει να κολλήσεισ
Τησ πύδνασ το λιμάνι δε φυλάει απ' τουσ καιρούσ
Και είναι πια το τσάγιεζι μακριά για να γυρίσεισ

Φέρνω στο νου μου την εικόνα του
Το χώμα του χαρμάν κιοϊ με δάκρυα ποτισμένο
Να σειέται απ' τουσ λεβέντικουσ ασίκικουσ χορούσ
Κι από τα τραγούδια που τουσ έδιωχναν τον πόνο

Δυο αναλαμπέσ η τούζλα τρεισ ο βεσπασιανόσ
Σου δείχνουν τα ρηχά τουσ βλέπεισ δίχωσ κόπο
Κι ο φάροσ τησ καβούρασ απ' αντίκρυ κόκκινοσ
Μπαίνοντασ στον μητρικό τησ σαλονίκησ κόλπο