Δέκα Σεπτέμβρη

Ήτανε 10 του σεπτέμβρη θυμάμαι
Φθινόπωρο του '89
Είχε τελειώσει ένα μακρύ καλοκαίρι
Και είχα τον ήλιο στην καρδιά

Είχε τελειώσει ένα μακρύ καλοκαίρι
Κι όλα διψούσαν για βροχή
Δροσοσταλιά μεσ στο καυτό μεσημέρι
Ήρθεσ αγάπη μου εσύ

Από τότε σε νοιάζομαι
Σ' αγαπώ σε χρειάζομαι
Και στα χέρια σου γίνομαι
Παρανάλωμα πυρόσ

Από τότε στ' ορκίζομαι
Σε κοιτώ και ζαλίζομαι
Και ξανά σ' ερωτεύομαι
Κάθε 10 του μηνόσ

Ήτανε 10 του σεπτέμβρη θυμάμαι
Κι έφευγε η μέρα βιαστικά
Είδα στα μάτια σου τον ήλιο να γέρνει
Πάνω σε θάλασσα βαθιά

Είδα στα μάτια σου τον κόσμο που ξέρω
Να παίρνει χρώμα απ' την αρχή
Κι είπα πωσ όλα τα μπορώ και τ' αντέχω
Φτάνει κοντά μου να 'σαι εσύ

Από τότε σε νοιάζομαι
Σ' αγαπώ σε χρειάζομαι
Και στα χέρια σου γίνομαι
Παρανάλωμα πυρόσ

Από τότε στ' ορκίζομαι
Σε κοιτώ και ζαλίζομαι
Και ξανά σ' ερωτεύομαι
Κάθε 10 του μηνόσ