แม่โทรหาน้ำตาย้อย
โอ๊ยเดน้อ หละมาบัดนี้
พายกระเป๋าลงไกลบ้าน
ไกลจากถิ่นความกันดาร
ทำงานจ้างจนหล้าหลอย
หละงานหนักมา
คึดเห็นหน้าแม่จ้อยจ้อย
คือเตือนข่อยให้ฝ่าฟัน โอ๊ย
หละหนักหรือเบาสู้บ่ย่าน
เมื่อยจนสั่นเทิงตาลาย
หละวอนเจ้านายจงเห็นใจ
ให้อภัย เอ๊ย คั่นงานช้า
หละย้อนทางนาเด้อปีนี้
ฝนบ่ดีมีน้ำน้อย
หละคันสิอยู่รอคอย
ฝนบ่มาฟ้าบ่พร้อม
เงินออมไว้กะค่อยสูญ เอ๋ย
หละคนจนจนเลยได้วุ้น
เฮือนเคยอุ่นปานนอนหนาม
หละนาเคยทำแก่นปานหิน
นอนนั่งกินบ่มีได้
หละตัดสินใจจั่งไกลบ้าน
ใช้แรงงานความฮู้ต่ำ
โอ๊ยเดน้อ
หางานทำเลือกบ่ได้
เงินเดือนให้จ่ายบ่แพง โอ้ย
บัดเมื่อยแฮงแฮง
อยากคืนบ้าน
คึดพ้อความกันดาร
หัวใจเอยสั่งมาอ้อน เดน้อ
หละซางมาห่วงอาวรณ์
เงินส่งเมือกะเทื่อน้อย
ติดโตไว้กะบ่หลาย โอ๊ะ โอ๊ย
บัดแม่โทรหาบอกข่าวร้าย
ล่ะแม่โทรหาบอกข่าวร้าย
เงินล้านไล่ให้เฮาเตรียม
ลูกแม่เอ๋ย
แม่กะจนเด้อทางใจ
สิเพิ่งไผมีเพียงเจ้า
หละคึดต่อนำเด้อทางข้าว
ในนาเฮาบ่ได้เกี่ยว
เสียดายเด้
เหลือคองเดียวข้าวป้องแอ้ว
ยังแทวน้อยหม่องบ่ตาย เอ๋ย
หละเงินที่ลูกส่งให้พอใช้จ่าย
เทิ้งยากินแม่เป็นวิน
บัดยามนอน โอ๊ย
ย้อนคึดหลายจนตาค้าง
หละดนปานใด๋สิคืนบ้าน
คำเว้าแม่ยังกังวาน
ว่าทางเล้าข้าวเหลือน้อย
โอ๊ยเดน้อ
จนน้ำตาลูกย้อย
ใจเย็นจ้อยย้อนคึดนำ
แม่ผมเอ๋ยทุกเท่าใด๋บัดแฮงซ้ำ
ย้ำมาตื่มน้อคนจน
สาละวนในใจอุก
บัดหมู่ชวนเอย ว่าเมือบ้าน
หละมาคึดนำมารดาเด้
คึดฮอดแม่หลายเด้
หมู่เมือบ้านสิจอบส่อง
หละเราสินั่งคอยมอง
หละคือสินั่งน้อคอมอ เอ้ย
โอ้ยคอยจ้อง
ส่องเบิ่งทาง โอ๊ยเดน้อ
โอ๊ะ โอ้ย โอ๊ยเดน้อ