ลำล่อง...บ้านเฮาหนาวแล้วบ่
ล่ะมาบัดนี้ยามมีฝนสั่งฟ้าเอิ้นลาหมู่เด้อฝูงปลา
ข้าวอยู่นาขจีเขียวกองใบยามลมต้อง
ล่ะน้ำเต็มนาปลามาบ้อนมาออนซอนขึ้นมันม่วน
ล่ะฟังเสียงฟ้าฮ้องฮวน
คือสิลาจากแล้วว่าปีหน้าจังพบกัน เอ๋ย
ล่ะทุ่งอีสานยามนี้นั้นเห็นแล้วม่วนชวนหลงใหล
ยืนคันแทแนมไกลไกลนกไก่นาถลาล่อน
ล่ะเบิ่งพุ้นแหมพ่อใหญ่สาเพิ่นลงต้อน
ไปดักปลาบ่อนนาลุ่มข้าวแตกกอเขียวจุมกุ่ม
เสียงปลาเข็งดีดบ้อนปลาซิวน้อยกะแฮงหลาย เอ๋ย
ล่ะคิดฮอดเด้ คิดฮอดน้องและอ้ายผู้ไกลถิ่นดินอีสาน
ไปทำงานอยู่เมืองไกลอยู่จั่งใด๋เอ๋ย น้อทางพุ้น
ล่ะข่าวทีวีซางมาวุ่นมีหลายซุมวุ่นหลายฝ่าย
ล่ะคันลำบากอยู่เมืองใหญ่
กลับอีสานบ้านเค้ามากินข้าวแม่นบายปลา
แล้วอยู่บ่อนใด๋ในแผ่นหล้าสิสุขทอดอกเฮือนเฮา
ยามใจเหงาให้คืนนาจ้ำป่นปลาก็สุขล้น
ชีวิตคนไทบ้านคนอีสานเว้ากันง่าย
มาเบิ่งเด้อยามตะเว็นค่อยบ่าย
กอข้าวเขียวแสงแดดต้อง
โอ้ยมองแล้วกะแฮงงาม
แล้วฝูงหมู่ปลาเต้นตื่นน้ำคันแทกิ่วสิบืนหนี
ปลาข่อตี้บืนตกหลุมพ่อใหญ่สาเพิ่นดักไว้
ล่ะแถวนาเทิงนาใต้แนมไปไสน้ำล้นปรี่
เสียดายเด้ ปลาลูกคอกกะลงฮี
เสียงพ่อลุงแม่ป้าเพิ่นถามทวงแม่นข่าวคราว
ล่ะถามข่าวถึงลูกเต้าสิมาบ่ออกพรรษา
ฝากเงินมาให้พอปุ๋ย แหน่บ่หนอลูกชายโต้น
ล่ะหน่อยบ่โดนเสียงกลองแลง ญาคูเจ้าดังมาก้องฮวนฮวน
ได้ฟังแล้วซางมาม่วนคือดนตรีกล่อมทุ่ง
โอ๊ยฟังแล้วแฮงสะออน เอ๋ย
ล่ะนี่หล่ะคำค่าก้อนท้องถิ่นดินอีสานเป็นวิมานของคนจน
แม่นนั่งโพนกะสุขล้ำ
ล่ะยามฝนลาปลาพอน้ำไหลลงซออยู่ก้นลี
กลับมาเด้อน้องพี่ แต่งชุดสีน้อโก้โก้
มาเดินผ่ายมายท่งนาเด้อคนไคเด้อ เด้อแฟนเด้อ