ห่วงเจ้าผู้สาวเพิ่น
หล่ะแม่นเมิดหวังใจยังอ้อน
ยังอาวรณ์ย้อนความห่วง
หล่ะคนเคยฮักเคยหวง
แพ้แก่เขาแต่มื้อนั้น
ถึงวันนี้พี่บ่ลืม
หล่ะจนเซ่อ เซ่อซึมซึม
ได้ยินข่าวว่าเธอเหงา
ย้อนว่าเขาหลายใจ
ไห้ใส่หมอน
คงนอนกลุ้ม
ฟังเสียงลือแต่เรื่องราวข่าวเธอ
ฟังเสียงลือแต่เรื่องราวข่าวเธอ
ก็ห่วงเสมอถ้ามีน้ำตา
ว่าโอ่ยเด้หล่าผู้ขวัญตาชู้เก่า
โอ่ยเด้หล่าผู้ขวัญตาชู้เก่า
ความสุขแก่เจ้าสิบ้างบ่น้อ
อย่าได้ท้อให้สู้ต่อเด้อใจ
ยามได๋มีทุกข์ให้คิดเห็นเบอร์อ้าย
เธอโทรหาได้แม่นยามสายบ่ายเที่ยง
โทรหาได้แม่นยามสายบ่ายเที่ยง
เสียงลือเรื่องเจ้าหัวใจเฝ้าห่วงนำ
คนงามรู้ไหมว่าอ้าย
ห่วงอยู่ไกลไกลไม่กล้ามาเจอ
อยากสิโทรไปถาม
กลัวเรื่องลุกลามให้เขาเคืองเธอ
ข่าวว่าเขาหลายใจ
คงเจ็บใช่ไหมเหงาเหงาเหม่อเหม่อ
คนดีอ้ายห่วงเสมอ
ไม่ได้มาเจอแต่ขอเป็นแรงใจ
ขั่นเป็นไปได้ให้โทรหาอ้ายแน่
เป็นไปได้ให้โทรหาแฟนเก่า
คือคำเพิ่นเว้าบ่น้อเรื่องทุกข์ใจ
บอกให้อ้ายหายห่วงกังวล
คนเคยเคียงกายเขาเปลี่ยนใจบ้อน้อง
เคยมองเห็นเจ้าชงเหงาเหงายามผ่าน
มองเห็นเจ้าชงเหงาเหงายามผ่าน
บ่หาญสิเว้าย่านความเศร้าลุกลาม
ใบหน้างามงามไม่อยากให้ช้ำเข้ามารบกวน
สองแก้มนวลนวลขออย่าได้มีรอยหมอง
ถึงไม่มีหวังแต่อ้ายก็ยังคอยเป็นห่วงน้อง
ไม่ได้มาเป็นคู่ครอง
ยังแอบเฝ้ามองด้วยความห่วงใย
ยามได๋หัวใจมีเศร้า
ยามได๋เธอหัวใจมีเศร้า
เจ็บเพราะเขาให้โทรเว้ากับพี่
ทุกนาที่รอฟังข่าวเจ้า
คำเว้าบ่ลบเลือน
เหมือนทุกสิ่งหล่ะคือเดิมทุกอย่าง
เหมือนทุกสิ่งหล่ะคือเดิมทุกอย่าง
คอยเป็นพลังแรงใจช่วย
แรงใจช่วย เอ่อเอ๋ย