ไม่มีใคร

เหลือทิ้งไว้เพียงแต่ความหลัง
กับชีวิตที่อ้างว้างเดียวดาย
เคว้งคว้างและทุกข์ทน
สับสนจนไร้จุดหมาย
ไม่มีคนไม่มีใคร

เหลือทิ้งไว้เพียงแต่ตัวฉัน
อยู่กับความฝันที่ต้องพังทลาย
ฝันไว้เสียสวยงามแต่แล้วมันก็ผ่านไป
ผ่านไปเหมือนสายลมที่ไร้ร่องรอย

ไม่มีใครไม่เหลือใคร
สิ่งที่คว้าไปมันกลับเลื่อนลอย
ได้แต่รอคอยคนที่จากไป
นั่งมองเงามองอย่างเหงาใจ
ก็ไม่รู้ว่านานอีกเท่าไร
กว่าสิ่งที่เสียไปจะกลับมา

ความทรงจำมันช่างปวดร้าว
เมื่อมีความเหงาคอยทิ่มแทงหัวใจ
หลงเหลือแค่น้ำตาที่เหมือนไหลมาไม่ขาดสาย
กับสิ่งที่ฝังใจไม่อาจลืม

โอโอ๊ะโอโอโอ่โว้โอ๊ะโอโอโอ่โอ่โอ๊โอโอ่โวโอ่
อู่อู๊อูอูอูอู
โฮ่โอ๊ะโฮโฮโฮ่โฮ๊ะโฮโฮโฮ่โฮ่โฮ๊โฮโฮโฮ่
อู่อู๊อูอูอูอู่

ไม่มีใครไม่เหลือใคร
สิ่งที่คว้าไปมันกลับเลื่อนลอย
ได้แต่รอคอยคนที่จากไป
นั่งมองเงามองอย่างเหงาใจ
ก็ไม่รู้ว่านานอีกเท่าไร
กว่าสิ่งที่เสียไปจะกลับมา

โฮ่โอ๊ะโฮโฮโฮ่โฮ๊ะโฮโฮโฮ่โฮ่โฮ๊โฮโฮโฮ่
อู่อู๊อูอูอูอู่
เหลือทิ้งไว้เพียงแต่ความหลัง