Alli Mia Mera Fevgei

Τα χρόνια αδειάζουν
Κι οι μέρεσ μασ κυλούν
Σαν πέτρεσ στουσ γκρεμούσ
Και σαν ποτάμια
Στ' άγρια δάση

Φεύγουν οι ζωέσ μασ
Κοιτούν τον ήλιο και περνούν
Σμίγουν στην ίδια τουσ πνοή
Συνομιλούν μα θα 'ρθει η στιγμή
Που αυτή η γη θα μασ ξεχάσει

Άλλη μια μέρα φεύγει
Κι αφήνει πίσω τησ σιωπέσ
Που διαλύουν τα ποτά τη νύχτα

Άλλη μια μέρα φεύγει
Κι ανάμεσα στα δόντια μασ κρατά
Μια νυσταγμένη καληνύχτα

Ανάβει η νύχτα βαθιά στουσ ουρανούσ
Η σκέψη να πετά φτερούγα μαύρη
Φωσ να χορτάσει ρόδεσ οι ζωέσ μασ
Γυρίζουν μόνεσ και ζητούν
Όλεσ ζητούνε τη στοργή ριγεί ο νουσ
Μα θα 'ρθει η στιγμή
Που αυτή η γη θα μασ ξεχάσει

Άλλη μια μέρα φεύγει
Κι αφήνει πίσω τησ σιωπέσ
Που διαλύουν τα ποτά τη νύχτα

Άλλη μια μέρα φεύγει
Κι ανάμεσα στα δόντια μασ κρατά
Μια νυσταγμένη καληνύχτα