Μπόμπιρας

(C'est Baghdad)

Ζω σ' ένα σπίτι μικρό
Μα για εμένα ναι μοιάζει παλάτι
Γιατί κάποτε με τη μαμά μου
Μοιραζόμουν το ίδιο κρεβάτι
Μα να 'ναι καλά, μ' έχει κάνει
Τον άνθρωπο που είμαι σήμερα
Να μη κρίνω από φάτσες, από ράτσες, πορτοφόλι, και σύνολα
Αχ, να 'σαι καλά ρε πατέρα
Που μ' έκανες άντρα από σπόρο
Δε μ' έδιωξες, έφυγα μόνος
Βιαζόμουνα, βλέπεις, για να δω το δρόμο
Μα κοίτα, τώρα
Τα παιδιά εκεί έξω, μ' ακούνε
Τ' όνομα μου φωνάζουν
Το σκέφτομαι κι ανατριχιάζω
Μα ποιος είμαι εγώ;
Άλλος ένας εφήμερος ράπερ
Άλλη μια επιτυχία που κουνάν τα σκοινιά, καλώς ήρθα στο Muppet
Κι όχι, δε μένω σε villa με μοντέλα να μου σερβίρουνε μίτους
Απλά ακούω τη καρδιά μου και γράφω
Δεν ακούω τρίτους
Λένε οι παλιοί με γουστάρουν
Κι οι νέοι με θαυμάζουν
Μα οι παλιοί με σνομπάρουν
Και οι καινούριοι με κράζουν
Δεν είμαι ποιοτικός
Αφού μίλησα για την κωλάρα
Δουλεύουνε έξι στα εφτά
Τα λεφτά να τους φάει μια πουτάνα
Μας λεν μισογύνηδες
Λες και το κάνουμε επίτηδες
Διακοπές στο Dubai, το μωρό σου
Ενώ λέει τις υπόλοιπες βίζιτες

Μπόμπιρα
Μικρός κι εγώ το 'πινα
Τώρα κάθε πρωί
Ξυπνάω και πίνω αγχολυτικά
Τώρα πονάω, μωρό μου
Νιώθω το σπίτι κενό
Όλα τα όνειρα μας καήκαν αργά
Σαν τσιγάρο στριφτό
Μα πλέον, σε καταλαβαίνω
Δε βλέπαμε τα ίδια πλάνα
Και πνιγώ ότι νιώθω
Σ' ένα βρώμικο στρώμα με μία πουτάνα

Ποιος είμαι εγώ; Μη ρωτάς
Θα σου πω γιατί πλέον με ξέρω
Γεμάτος ψυχολογικά
Κι ένα μυαλό σα μπουρδέλο
Ανοίγω τα φύλλα μου
Γιατί δε φοβάμαι κανέναν εκεί έξω
Ο αντίπαλος μου, εγώ
Μ' εμένα έπρεπε να παλέψω
Έκανα αυτοκριτική
Έσπασα τόσο που λύγισα
Χρωστάω ένα μεγάλο συγγνώμη
Σ' όποιον αγαπάω, αν τον πλήγωσα
Μετά το "Εγώ" άκου αυτό
Θα το νιώσεις κι ας μη σ' το εξήγησα
Πάνω απ' το παλιό εαυτό μου γελάω
Επιτέλους, με νίκησα

(Για τα παιδιά σαν εμένα που όταν πονούν τραγουδάνε
Παιδιά σαν εμένα που τα όνειρα τους κοιτάνε
Παιδιά που μ' εφιάλτες κάθε βράδυ πολεμάνε
Παιδιά που δε γονατίζουν κι από μπόρες δε μασάνε)

Για τα παιδιά σαν εμένα που όταν πονούν τραγουδάνε
Παιδιά σαν εμένα που τα όνειρα τους κοιτάνε
Παιδιά που μ' εφιάλτες κάθε βράδυ πολεμάνε
Παιδιά που δε γονατίζουν κι από μπόρες δε μασάνε
Για τα παιδιά σαν εμένα που όταν πονούν τραγουδάνε
Παιδιά σαν εμένα που τα όνειρα τους κοιτάνε
Παιδιά που μ' εφιάλτες κάθε βράδυ πολεμάνε
Παιδιά που δε γονατίζουν κι από μπόρες δε μασάνε