Ο Τρυγητής

Τα κάλλη σου βατόμουρα κι είπα να σου τα κόψω
Αγκάθια μ' αγκυλώσανε μα ό,τι είναι θα τελειώσω
Εμένα κι αν μου τ' αρνηθείσ κι ώσπου να καμαρώσεισ
Θα' ρθει ο άγριοσ τρυγητήσ κι ό,τι έχεισ θα του δώσεισ
Γι' αυτό λοιπόν τα κάλλη σου σε μένα να τα δώσεισ

Παράβλεψε τα λάθη μου και τα ελαττώματά μου
Κοίτα ωτρέμει η ανάσα μου και τ' ακροδάχτυλά μου
Στο φωσ που τρέχει γρήγορα ν' ανέβεισ γητευτή μου
Κι αν γελαστώ κι αν τυφλωθώ θα 'ναι η αμοιβή μου
Στο φωσ ν' ανέβεισ και να ‘ρθεισ αυτή 'ναι η γιορτή μου

Θέλω να πω στουσ βάρβαρουσ και στουσ ειδωλολάτρεσ
Πωσ έχω βάροσ και θεό και γι' αυτονών τισ πλάτεσ
Θεό που κάθεται στη γη ξέρω τη γειτονιά του
Που 'χει την αυταρέσκεια και δε θωρεί μπροστά του
Μα σαν θα 'ρθει ο τρυγητήσ θα βρει τη γιατρειά του
Θα 'ρθει ο άγριοσ τρυγητήσ να βρει τη γιατρειά του