Χάος

Όποιοσ μόνοσ γυρνά ψάχνει φωτιά να ζεσταθεί
Δίχωσ άστρο κι εξάντα στο βοριά στη βροχή
Σαν πλεχτό χειμωνιάτικο το κορμί σου τυλίγω
Του κελιού σου τ' απέραντο και τ' ουρανού σου το λίγο

Κρίνο και ροζμαρίνι
Ότι λάμπει και σβήνει
Τα σημάδια του αφήνει
Στη καρδιά στη ψυχή

Παραμύθια κεντάσ με αστραπέσ και προσευχέσ
Φανερέσ απουσίεσ παρουσίεσ κρυφέσ
Ήταν φάρσα και όνειρο τησ χαράσ το λιμάνι
Πάντα ήξερεσ να δίνεσαι μ' αυτό μωρό μου δε φτάνει

Κολασμένα και άγια
Τησ αγάπησ ναυάγια
Γίνε βάρκα ψυχή μου
Και θα γίνω πανί

Ώρα τρεισ και μισή πίνεισ καπνό πίνω βυθό
Χαϊμαλί και γαϊτάνι στο τρελό σου χορό
Σε ταξίδια αυτοσχέδια με βιολιά και κλαρίνα
Τησ καρδιάσ τη φλόγα άναψε να κάψουμε τη ρουτίνα

Λύσε κάβο κι ανοίξου
Στα βαθιά τησ αβύσσου
Μη φοβάσαι κυκλώνεσ
Και νερά σκοτεινά
Σαν αστέρι στο δείλι
Η χαρά θ' ανατείλει
Του παράδεισου ο δρόμοσ
Απ' το χάοσ περνά