Μάτια ερμητικά κλειστά
Άδεια βράδια αξημέρωτα
Όνειρα σε ένα παλιό σινεμά
Λόγια που έμειναν μισά
Μάτια ερμητικά κλειστά
Άδεια βράδια αξημέρωτα
Όνειρα σε ένα παλιό σινεμά
Λόγια που έμειναν μισά
Μάτια ερμητικά κλειστά
Μάτια ερμητικά κλειστά
Βλέμμα που κοιτά χαμηλά
Στόμα που δεν βγάζει μιλιά
Πρόσωπα που λένε πολλά
Θυμάσαι πριγκίπισσα μου έλεγεσ
Πωσ λάτρευεσ να ακούσ να τραγουδάω ότι γράφω
Μα εν τέλη ναι κατέληξα κάπου εδώ
Πωσ εσύ έγραφεσ για εμένα και αυτό στο υπογράφω
Μου πάνε δώσε την καρδιά σου όπου να ναι
Και θα πάρεισ τα διπλά μα εγώ δεν πήρα ούτε τα μισά στο φινάλε
Βαρέθηκα να ασχολούμαι με άτομα
Που κοιτάνε την πάρτη τουσ και κάνουνε παράπονα
Και εσύ μου λεσ πωσ πονάσ που κάθε φορά που χτυπάσ
Δεν σε νοιάζει αν χτύπησεσ αλλά αν σε είδαν να πέφτεισ
Τα μάτια μαρτυρούν αν λέμε ψέματα αντέχεισ
Μα δεν παύουν να δείχνουν μυστικά όσα δεν δείχνει ο καθρέφτησ
Το σώμα μου σε όποια κάνει κέφι δίνω
Γιατί να το χαρίσω για μια σοβαρή κοπέλα
Που από την πρώτη στιγμή που γνωρίζω
Το ξέρω πωσ κάπου κάποτε στο μέλλον ξανά θα χωρίσω
Νιώθω σαν τρέχω σε μαραθώνιο
Χωρίσ γραμμή τερματισμού μόνοσ στο περιθώριο
Είμαι to τριαντάφυλλο που σε τρυπάει μάτια μου
Αγαπάσ εμένα άρα αγαπάσ και τα αγκάθια μου
Άδεια βράδια αξημέρωτα
Όνειρα σε ένα παλιό σινεμά
Λόγια που έμειναν μισά
Μάτια ερμητικά κλειστά
Άδεια βράδια αξημέρωτα
Όνειρα σε ένα παλιό σινεμά
Λόγια που έμειναν μισά
Μάτια ερμητικά κλειστά
Τα σώματα μασ θα χαθούν θα σβήσουν
Και την καρδιά μου στα σκοτάδια θα κλείσουν
Σαν κατάρα τα ξαναλέμε όταν οι ακτίνεσ του ήλιου δύσουν
Όνειρό μου κύκλουσ φαύλουσ οι ζωέσ μασ ν'αποκτήσουν
Εκστατικόσ μόνοσ με θλίψη χαμογελώ μεθυσμένοσ
Τα άστρα χάθηκαν στο νέφοσ
Μια συνέχεια με ίδιο τέλοσ
Δεν με γνώρισεσ ποτέ πεσ του απόψε είμαι χαμένοσ
Πραγματικότητα που με κοιτάζει σαν ηλιοτρόπιο
Πού' χει στο κέντρο του το πιο γλυκό τησ πρόσωπό
Ωφελεί να πολεμήσεισ για κάτι που είναι ανώφελο
Μέσα από τισ δυσκολίεσ γεννιέται κάτι ομορφότερο
Σήμερα λείπεισ όπωσ και εγώ μα πιο πολύ ποιοσ λείπει
Ότι μαραίνεται σωπαίνει και ότι δεν πετάει σε θλίβει
Πικρή γουλιά απ'το ποτήρι μου που ακουμπά τα χείλη μου
Πωσ είμαι εδώ για μένα μόνο ξεγελώ την μνήμη μου
Όπου κι αν πάω πάλι εδώ καταλήγω
Όποια πόρτα κι αν χτυπήσω
Αρκεστήκαμε στο σε λίγο
Τίποτα δεν θα 'ναι όπωσ παλιά