Harlekijn

Op de brug ik ben alleen op de baan
Als ik mijn stad binnen rijd
Zie ik de zon die langs de daken glijdt
En verdwijnt achter torens die er staan

Ook wanneer ik later thuis kom bij haar
Zie ik van op ons balkon
Hoe de torens daar staan aan de horizon
Samen en toch ver uit elkaar

Terwijl we klinken met glazen rode wijn
En op tafel twee borden klaar staan
Gaan alle lichten uit en komt de volle maan
Achter de torens tevoorschijn

Nu moet ze me weer leren kennen
We moeten wennen aan elkaar
Zo dichtbij en toch niks durven zeggen
Wachten op haar

Straks is ze moe en zegt ze kom
Ook al ben ik er maar net
En wanneer ik mijn plek zoek in dat veel te grote bed
Dan draait zij zich nog eens om

Haar kussen en haar deken zijn te zacht
Waardoor ze mij niet hoort
Wanneer ik fluister slaap maar voort
En weet dat zij op mij wacht

Nu moet ze me weer leren kennen
We moeten wennen aan elkaar
Zo dichtbij en toch niks durven zeggen
Wachten op haar

En dan zie je hoe harlekijn een touw spant
Tussen de beide torens in
En hoe hij als een acrobaat
Van de ene toren naar de ander gaat

Nu moet ze mij weer leren kennen
We moeten wennen aan elkaar
Zo dichtbij en toch niks durven zeggen
En toch wachten op haar

En nu moet ze mij weer leren kennen
We moeten wennen aan elkaar
Ik blijf de meubels en de hele kamer scannen