Ενα παραπονο κρυμμένο

Ένα παράπονο κρυμμένο
Ξεσπάει σαν το κλάμα τησ βροχήσ
Μ’ ένα τραγούδι και μια κατάθεση ψυχήσ
Σ’ ένα ποτήρι στραγγισμένο

Ένα ζεϊμπέκικο θλιμμένο
Κάνει το πάτωμα να αιμορραγεί
Καθώσ σπαράζει η πλανεμένη μου η ζωή
Για ένα πάθοσ ξοφλημένο

Κάποια μου ελπίδα ξεγραμμένη
Κι ένασ καημόσ που κόβει σαν γυαλί
Για μιαν αγάπη που πίστεψα τόσο πολύ
Μα ήταν σκάρτη ήταν ξένη