Ο ξενιτεμένος πατέρας

Σ' ένα σπίτι ρημαγμένο απ' την ορφάνια
Ένασ γέροσ ασπρομάλλησ σταματά
Θέλει να μάθει για τουσ δικούσ του
Γιατί είχε χρόνια στην ξενιτιά
Χτυπάει την πόρτα
Κι αμέσωσ βγαίνει κάποια κοπέλα μαυροντυμένη
Δακρύζει ο γέροσ μόλισ την βλέπει και η κοπέλα τονε ρωτά

Ποιοσ είσαι εσύ που με κοιτάσ με μάτια δακρυσμένα
Ούτε μητέρα έχω εγώ ούτε γνωστό κανένα
Ούτε πατέρα γνώρισα γιατί έφυγε στα ξένα

Τα μάτια μου κοπέλα μου κι αν είναι δακρυσμένα
Είναι γιατί μου θύμισεσ κάτι απ' τα περασμένα
Πριν φύγω για τα ξένα

Πεσ μου τι σου θυμίζω εγώ διαβάτη ασπρομάλλη
Είμαι μια κόρη ορφανή κι ίσωσ να κάνεισ λάθοσ
Έμοιαζα τησ μανούλασ μου που τη σκεπάζει ο τάφοσ

Παιδάκι μου πεντάρφανο
Δε με θυμάσαι εμένα
Είμαι ο φτωχόσ πατέρασ σου που γύρισε απ' τα ξένα
Και βρίσκω μόνο εσένα