Όνειρα

Ανοίξανε οι ουρανοί κι αρχίσανε πλημμύρα
Έμεινε η πόλη αδειανή κι εγώ τουσ δρόμουσ πήρα
Μεγάλωσε το βήμα μου και το μυαλό χαμένο
Το γέλιο σου σαν το κρασί μ’αφήνει μεθυσμένο

Στο γκρεμό παραπατάω
Κι’απ’τα σύννεφα κρατιέμαι
Από τη ζωή το σκάω
Και στα όνειρα ξεχνιέμαι

Λοξά δρομάκια περπατώ και χάνοναι απ’το πλήθοσ
Απ’τη κλωστή να τυλιχτώ που ξεκινά ο μύθοσ
Μεσ σε υπόγεια σκοτεινά μαθαίνω να ελπίζω
Όσο η αγάπη με πονά τόσο θα την γνωρίζω

Στο γκρεμό παραπατάω
Κι’απ’τα σύννεφα κρατιέμαι
Από τη ζωή το σκάω
Και στα όνειρα ξεχνιέμαι