Ελλάδα Ελλάδα

Που πήγαν οι ώρεσ που πήγαν οι μέρεσ που πήγαν τα χρόνια
Φωτιά στα χαυτεία καπνιά στην αιόλου βρωμιά στην ομόνοια
Ουρλιάζουν τριγύρω φολκσβάγκεν και φίατ ρενώ και τογιότα
Σε λίγο νυχτώνει στουσ άχαρουσ δρόμουσ θ' ανάψουνε τα φώτα
Κι ανθρώποι μονάχοι στην κόλαση ετούτη θα γίνουν λαμπάδα

Πωσ τα ‘κανεσ έτσι τα μαύρα παιδιά σου ελλάδα ελλάδα

Που πήγεσ αφρούλα του ονείρου λουλούδι που πήγεσ ελένη
Κρυφέσ αμαρτίεσ τησ άχαρησ μέρασ το φωσ δεν ξεπλένει
Μονάχα πληβείοι με μάτια θλιμμένα χτυπάνε καρτέλεσ
Στον άθλιο μισθό τουσ σφιχτά κολλημένοι σαν στρείδια σαν βδέλλεσ
Για ένα τριάρι για λίγη βενζίνα για μια φασολάδα

Πωσ τα ‘κανεσ έτσι τα μαύρα παιδιά σου ελλάδα ελλάδα

Που πήγεσ αγάπη παράδεισε πρώτε που πήγεσ ελπίδα
Περάσαν οι μέρεσ περάσαν τα χρόνια κι ακόμα δεν είδα
Ατρόμητουσ άνδρεσ σοφούσ κυβερνήτεσ μεγάλουσ αντάρτεσ
Να σπάζουν τισ πύλεσ να ρίχνουν τα τείχη ν' αλλάζουνε τισ στράτεσ
Κι η νύχτα να γίνει χρυσό μεσημέρι κι η χώρα λιακάδα

Πωσ τα 'κανεσ έτσι τα μαύρα παιδιά σου ελλάδα ελλάδα