Της προδομένης το δακτυλίδι

Το δακτυλίδι μου σου ‘χα χαρίσει
Στην εορτή σου κάποια βραδιά
Για να σου δώσω χαρά κι αγάπη
Μα εσύ με πρόδωσεσ σκληρή καρδία

Τησ προδομένησ το δαχτυλίδι
Να το κρατήσεισ πια δεν μπορείσ
Δωσ μου το πίσω δεν σου αξίζει
Στο δάκτυλο σου να το φορείσ

Αφού με πρόδωσεσ πρέπει να ξέρεισ
Ότι πεθαίνει δεν ξαναζεί
Για αυτό στο λέω μη περιμένεισ
Να ξαναζήσουμε εμείσ μαζί