Καρτ - ποστάλ

Λαθραία μπήκαν στο βαπόρι δυο σμυρνιέσ
Που τισ αφήσαν παγανιά στισ τζιτζιφιέσ
Κι αυτέσ αρχίσαν να μαζεύουν το μπακίρι
Κι όλοι τισ φώναζαν οι ξένεσ παστρικιέσ

Δεν ξεχωρίζανε δευτέρα κυριακή
Το μεθυσμένο τουσ πουλούσαν το φιλί
Κι είχαν τησ σμύρνησ τουσ μπαχτσέδεσ στην καρδιά
Και το φιλί μοσχοβολούσε τσικουδιά
Ύστερα πέφτανε κι οι δυο σ’ ένα σεβντά
Και τραγουδούσαν στου θεού το μαχαλά
Κι αν είμαι ρούσσα ή σμυρνιά ή και τσιγγάνα
Ρίζα ζητώ στον τόπο αυτό να γίνω μάνα

Αλλάζουν σπίτια μεσ στισ φτωχογειτονιέσ
Κάλλιο να είχαν δυο πατρίδεσ μαχαιριέσ
Μα χρόνια είναι το κορμί τουσ προσφυγάκι
Μέσα στισ άπονεσ και κρύεσ αγκαλιέσ

Ύστερα πέφτανε κι οι δυο σ’ ένα σεβντά
Και τραγουδούσαν στου θεού το μαχαλά
Κι αν είμαι ρούσσα ή σμυρνιά ή και τσιγγάνα
Ρίζα ζητώ στον τόπο αυτό να γίνω μάνα
Πωσ φτάνει γρήγορα στη μέση η ζωή
Και στα ματόκλαδα ο ύπνοσ τουσ αργεί
Και μεσ στην κάμαρα το φωσ του κομοδίνου
Φέγγει το μαύρο καρτ ποστάλ απ’ τ’ αϊβαλί

Ύστερα πέφτανε κι οι δυο σ’ ένα σεβντά
Και τραγουδούσαν στου θεού το μαχαλά