Λητώ

Μετρώντασ με τη λητώ μόλισ τριών ετών
Τισ ώρεσ ενόσ τεράστιου ωρολογιού
Στη σελίδα κάποιου παραμυθιού
Προσηλωμένεσ σε μια κλοπή
Τον πανικό τησ απουσίασ εκείνη προσπαθεί να καταστείλει
Κι εγώ πιο πολλά γνωρίζοντασ διαλύω όπωσ μπορώ
Μιασ αράχνησ τον ιστό
Εμπιστευτικό αγαπώ τη μαμά

Και το ρολόι μασ προσωρινά βουλιάζει
Στων ματιών τησ το βυθό
Είμαι μικρή ακόμη δεν ξέρω να κοιμάμαι μόνη

Και η λητώ μεγαλώνει

Ήδη λογοδοτεί φανατικά με τη φανταστική τησ φίλη
Τον άλλο εαυτό τησ τον προστατεύει τον γνωστοποιεί
Αντιγράφει κι αντιδρά στην αντιγραφή
Πότε ν’ αγαπάμε μοιράζεται μαζί μασ ότι λέει
Κι όταν γινόμαστε καθρέφτεσ σκοτεινοί
Διεκδικεί το είδωλο τησ
Με αντίρροπεσ βελόνεσ πλέκει
Των ανοίξεων τησ τον μεθυστικό χιτώνα
Και για τον χειμώνα το πιο βαρύ παλτό τησ

Παλεύει και λέει χορεύει
Παλεύει και χορεύει

Μα απόψε υποσχέσεισ και λέξεισ χιλιάδεσ λέξεισ
Η αγωνία κρυφή
Θα κρατήσει όμωσ το λόγο τησ ναι
Για αυτό συναρμολογεί του χρόνου τη σπασμένη μηχανή
Που μασ σώζει τώρα
Καθώσ στη μπόρα ξεκολλάμε από το χαρτόνι
Το φάντασμα τησ προσεκτικά ακουμπάμε στο σεντόνι
Το τρία το πέντε το οκτώ
Τα κατακτάμε και μετά γελάμε

Καληνύχτα λητώ