Cyaniris (Κυανιρίς)

Καταπράσινη αιθρία στο εύκρατο περιβόλι του σύμπαντοσ
Ολόγραμμα περιστρεφόμενο που φωτίζεται
Από απίστευτεσ των ματιών χειρονομίεσ

Η μαγική τουλίπα ν’ ανοίγει τελετουργικά
Αφαιρώντασ λίγο αέρα από την επιφάνεια
Σφίγγοντασ τον στα γυμνά τησ πέταλα
Εκτοξεύει αιθέρια έλαια μουσικήσ
Κάθε στιγμή παράγει νέο θρίαμβο αντί στη ματαιότητα
Νικώντασ την απέραντη οδύνη θαρσεί σαν πέλαγοσ αιώνιον
Και αποτεφρώνει τη συνάφεια του άλγουσ
Μπρόβισ μετάχαρισ ελικόζα ανθεναϊσ
Περιφέροντασ πέτρινα ολόλυγμα άνθη
Γύρω από τον ανθεκτικό τησ κύβερο
Επαγρυπνώντασ για το απροσδόκητο
Φλερτάρει νοερά το βάθοσ

Σε κάθε κίνηση κάθε αίσθηση πλημμυρίδα πεταλούδων
Με φωσ ατελεύτητον
Υπάρχει ανεόμισ υπάρχει αλκυών
Υπάρχεισ κι εσύ καθώσ φαίνεται
Οι λεπίδεσ των χρωμάτων στα φτερά
Αγγίζουν ένα χωρόγραμμα πάνω σε κλωστέσ ανέμων
Ζεμενθία ρουμινα ανθόχαρισ πέλια
Διαιωνίζοντασ τα τρυφερά ερωτήματα
Απόρια ερέμπια ερίνισ

Βγαίνοντασ από το καταπράσινο αίσθημα
Κλείνει μια πόρτα ξύλινη χτυπώντασ το ρόπτρο
Βιοχημεία τεχνητού ισορροπιστού
Απόσταση φαρμακευτική από τη θέση
Που περιστρέφεται σε κλάσματα απεσταγμένου συναισθήματοσ
Όπωσ απλώνει τη μιλιά του και αναδύεται
Στα πιο μεγάλα φυλλώματα με ιαχέσ θαυμάτων
Μονόλογοσ

Ορίζοντασ γαλάζιου με τέχνη συναρπάζει τη γέννηση
Κι έτσι ένα τεράστιο τραγούδι στέκεται η ζωή σου
Μαρτυρώντασ τον αγέρωχο τρόμο να υπενθυμίζεισ το αθέατο
Με πλανόδιουσ ήχουσ αιωρούμενουσ ακροβάτεσ
Του λευκού μάγιστρου τησ φωνήσ σου

Νεύμα νηφάλιο καταρχήν ναι στισ ανθρώπινεσ φωνέσ
Και τισ ανοίγει τοποθετώντασ το κλειδί μιασ άλλησ σφαίρασ
Σε κρύπτεσ μύθων
Σε κήπουσ λάμπεισ μυστικέσ συνεννοήσεισ
Κρατήρεσ πάθουσ συναλλάζοντασ υπόγειεσ ενέργειεσ
Από φιλιά εκρήξεισ
Πίσω γυρίζεισ απ’ τα σκοτάδια που λάμπουν ξυραφένια
Μέσα από φώτα ακουμπισμένα
Πίσω γυρίζεισ