Η μπαλάντα της φυλακής

Απ' το στενό τησ φυλακήσ το παραθύρι
Τον ουρανό χαμένοσ όπωσ είναι δεν κοιτάει
Είχε σκοτώσει αυτήν που αγαπούσε
Μα κι ο καθένασ μασ σκοτώνει ότι αγαπάει
Άλλοι τον έρωτα πουλούν ή αγοράζουν
Ετούτοσ 'δω πλήρωσε δεν ξεχνάει

Και όλοι εμείσ άθλιοι κλέφτεσ ξεπεσμένοι
Πάνω σε χέρια πονεμένα ξαγρυπνάμε
Και σαν καυτό μολύβι τα δάκρυά μασ
Για κάποιο αίμα που δεν είχαμε χυμένο
Στη φυλακή που οι τοίχοι είναι ψηλοί
Και στάζουν κάτω από ένα ουρανό μολυβένιο

Ο διευθυντήσ με αυστηρότητα
Τουσ νόμουσ στην εντέλεια τουσ τηρούσε
Είχαμε ένα γιατρό όπου το θάνατο
Σαν μια απλή μεταβολή τον εξηγούσε
Πρωί και βράδυ ο παππάσ ερχότανε
Και λίγεσ λειτουργίεσ μασ πετούσε

Χαμένοι σαν τον άνθρωπο που βάλτωσε
Και που σε βρώμικα σκοτάδια μέσα ψάχνει
Την προσευχή μασ δεν τολμούσαμε να κάνουμε
Τόσο μασ είχε η αγωνία αποκάμει
Κάτι νεκρό μέσα στα στήθια μασ
Ήταν η ελπίδα που είχε μέσα μασ πεθάνει