Zifir Kara
Kubilay Karça
Kırıldı döküldü bu kalbim onu da adam sanardım
Bu sensiz akşamlar güz gibiydi kışa çalardı
Düşkün halimi görenlerde deli sanardı
Farkında değildim lakin sen bana zarardın
Güneşim doğmaz gece zifir kara
İçeriz tabi güzeliz içimiz yara
Düşüne düşüne yine düşeriz dara
Offff nasıl bir yol bulunmaz
Kırıla döküle
Üzüle üzüle
Bikaç cümle kurdum evet
Aldırış etme sözüme
Hıçkıra hıçkıra
Ağlayan ben oldum hep
Bakmadılar inanki hiç gözümün seline